Pontocholaantje

Vanochtend pas laat op pad door stukje bij beetje wegslapen van jetlag. Dus geen ontbijt in het hotel maar op het terras in de zon van een trendy sportzaak om de hoek: koffie met 2 hompen geroosterd witbrood, een soep (jawel!) en wat sla. De jam hebben we laten liggen.
In het hotel hadden we al wat rumoer gehoord, maar nu zaggen we waar dat vandaan kwam. Een soort manifestatie/optocht voltrok zich voor onze ogen (een fotomomentje).

Op naar Gion, de oude stad. We willen een 2 dagen kaart voor de metro kopen, althans dat proberen we. Niet eenvoudig want er staan batterijen van giga ticket automaten en alles in het Japans. Bijna gelukt: er komt een metro kaartje van Yen 470 uit. De kaart die wij willen kost 2000 Yen. Mmm, toch maar even aan de mijnheer in het hokje vragen. Deze rent zijn hokje uit op een drafje om ons de juiste automaat te wijzen. Argh een automaat verder dus, bijna goed ;-)

We stappen uit in Gion en gaan eerst naar het Pontocho Kaburenjo theater waar we kaartjes kopen voor de voorstelling van morgenmiddag 16.10 uur (geen idee wat ons precies te wachten staat, maaaaar het is traditioneel Japans) EN het bijwonen van een Japanse theeceremonie. Super!

Vervolgens lopenn we door het Pontocholaantje. Hier hangen de welbekende grote rode lampions en bevinden zich de geisha tenten EN heel veel restaurants en bars. We hebben eigenlijk best trek (het is ondertussen 13.00 uur) dus we duiken een fraaie tent in MET terras aan de rivier. Zien we eindelijk een stevige en stoere Japanner, krijgt ie bijna tranen in z’n ogen van het (zure?) dessert, dat naar onze smaak gewoon zoet is. Super gegeten, niet om iedere dag te doen want dan zijn we snel door ons geld heen, maar de moeite waard. Het was een lust voor het oog en de maag. Het grote voordeel van Japans eten is dat je er absoluut geen vol gevoel van krijgt.

Na de lunch lopen we door de oude wijk te midden van veel Japanners die net als wij de Kenin-Ji tempel bezoeken. Dit is de oudste Zen tempel in Kyoto. Indrukwekkend door soberheid, fraaie tuin, waterpartijen, oude geschilderde kamerschermen EN de serene sfeer. Schoenen uit en op kousevoeten door de tempel. Als we de tuin, het toilet of de tempel ingaan moeten we slippertjes aan.

Op weg naar de subway komen we nog langs een Shinto tempel met beelden van varkens. Mooie stellages vol wensen.

Volgende tempel ga ik ook briefje of plankje invullen.

'wishes' die hingen bij de Shinto tempel 

We vinden een leuke bar op een superplek aan de rivier. Er zijn 4 plekken aan het raam (allen bezet, tot een stel opstapt en wij direct verkassen) en 4 aan de toog en nog wat krukjes. We bestellen een fles Sauvignon uit Chili en wat noten natuurlijk. Ernstig lekker.

In het hotel beetje snurken (Peter) en ikke werken aan blog en internettten. Rond half tien nemen we de subway en vinden al snel een leuk restaurantje in een zijstraat dat erg authentiek is en waar dan ook niets in het Engels is. De serveerster en de kok weten eerst niet zeker of ze ons wel moeten binnen laten, want tja geen kaart in het Engels voor de gasten. We komen er met ons boekje en het vertaalprogramma op haar telefoon toch uit en genieten van een heerlijke lichte vismaaltijd en super salade. De kok loopt op traditionele houten slippers. Een wonder dat hij niet voorover valt. Fotomomentje dus ;-)

onze kok op traditionele houten slippers en de serveerster met V teken

In de kamer ga ik bloggen. Pfff wat veel foto's en dito werk. Morgen minder ;-)

Dikke kus
Peter en Carina
Ja we bloggen samen, herken je de stukken van Peter?